รายการทั่วไปและเครื่องมือทดสอบสำหรับการวิเคราะห์และตรวจสอบน้ำมัน

ความหนืด:

ความหนืดเป็นตัววัดความหนืดของของไหล ซึ่งเป็นตัวแทนของแรงในการไหลของของไหลบนปรากฏการณ์แรงเสียดทานภายในยิ่งมีความหนืดมากเท่าใด แรงเสียดทานภายในก็จะยิ่งมากขึ้น น้ำหนักโมเลกุลก็จะยิ่งมากขึ้น ไฮโดรคาร์บอนก็จะยิ่งรวมตัวกันมากขึ้น และแรงก็จะยิ่งมากขึ้นความหนืดมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อน้ำมันหล่อลื่นต่างๆ การระบุคุณภาพและการกำหนดการใช้งาน ตลอดจนประสิทธิภาพการเผาไหม้และการบริโภคน้ำมันเชื้อเพลิงต่างๆที่อุณหภูมิการกลั่นเดียวกัน ผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมที่มีอัลเคนเป็นส่วนประกอบหลักมีความหนืดต่ำและมีอุณหภูมิความหนืดดีขึ้น กล่าวคือ ดัชนีความหนืดสูงขึ้น กล่าวคือ ความหนืดเปลี่ยนแปลงน้อยลงตามอุณหภูมิน้ำมันที่มีอะโรเมติกส์มากกว่า) มีความหนืดสูงกว่า นั่นคือ ความหนืด-อุณหภูมิไม่ดีน้ำมันที่มีคอลลอยด์และอะโรเมติกส์มากกว่าจะมีความหนืดสูงสุดและมีอุณหภูมิความหนืดต่ำที่สุด นั่นคือ ดัชนีความหนืดต่ำความหนืดมักแสดงเป็นความหนืดจลนศาสตร์ หน่วยเป็น mm2/sน้ำมันเชื้อเพลิงหนักมีความหนืดสูงหลังจากอุ่นเครื่องแล้ว ความหนืดจลนศาสตร์จะอยู่ที่ 18~20mm2/s (40℃) ซึ่งเอื้อต่อการฉีดเชื้อเพลิงที่สม่ำเสมอด้วยหัวฉีด

กากคาร์บอน:

สารตกค้างของคาร์บอนคือสารตกค้างที่เป็นถ่านสีดำซึ่งเกิดจากการให้ความร้อนน้ำมันทดสอบในถ้วยใส่ตัวอย่างของอุปกรณ์วัดปริมาณคาร์บอนตกค้างตามเงื่อนไขที่กำหนด จนกว่าน้ำมันทดสอบจะระเหยและสลายตัววิธีเตาไฟฟ้ากำหนดอุณหภูมิของเตาเผาไว้ที่ 520±5℃ และสารตกค้างหลังจากการระเหยจะสลายตัวโดยทั่วไป คาร์บอนตกค้างดีเซลกำหนดว่าน้ำมันทดสอบควรกลั่นเหลือ 10% ที่เหลือก่อนที่จะระเหยและสลายตัวเรียกว่ากากคาร์บอนตกค้างจากการกลั่น 10% ค่ากากคาร์บอนที่เหลือจากการกลั่น 10% นี้มีค่ามากกว่าผลจากการเผาไหม้ของคาร์บอนที่ตกค้างจนเต็ม และน้ำมันเชื้อเพลิงหนักจะต้องเป็นกากคาร์บอนทั้งหมดเครื่องยนต์ดีเซลความเร็วต่ำขนาดใหญ่สามารถใช้น้ำมันเชื้อเพลิงหนักที่มีคาร์บอนตกค้าง 10%ค่าคาร์บอนตกค้างมีผลต่อถ่านโค้กและการเผาไหม้ของห้องเผาไหม้อย่างไรก็ตาม การสึกหรอของกระบอกสูบและลูกสูบไม่ได้ขึ้นกับปริมาณคาร์บอนตกค้างเท่านั้น แต่ยังขึ้นกับความแข็งของคาร์บอนด้วยการสะสมของคาร์บอนที่มีปริมาณกำมะถันสูงนั้นแข็งและแข็ง และการสึกหรอมีขนาดใหญ่

การกลั่น:

ช่วงการกลั่นหมายถึงช่วงอุณหภูมิตั้งแต่จุดเดือดเริ่มต้นจนถึงจุดเดือดสุดท้าย ซึ่งได้มาจากการกลั่นน้ำมันภายใต้สภาวะที่กำหนดส่วนใหญ่จะใช้เพื่อกำหนดองค์ประกอบของผลิตภัณฑ์น้ำมันที่เป็นเศษส่วนเบาและหนัก และเพื่อควบคุมคุณภาพและประสิทธิภาพของผลิตภัณฑ์ช่วงการกลั่นเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าการกลายเป็นไอและการเผาไหม้ของดีเซลอย่างรวดเร็วในห้องเผาไหม้ของเครื่องยนต์ช่วงการกลั่นเต็มรูปแบบของน้ำมันดีเซลเบาคือ 160 ~ 365 ℃;เมื่อใช้น้ำมันดีเซลหนักในเครื่องยนต์ดีเซลความเร็วต่ำ จะมีเวลาการทำให้เป็นละอองและการระเหยที่เพียงพอ และไม่มีข้อกำหนดที่เข้มงวดสำหรับช่วงการกลั่น โดยทั่วไปคือ 250 ~ 450 ℃น้ำมันเตาผสมใช้แล้ว