เมื่อเร็ว ๆ นี้ ผู้ใช้บางคนสะท้อนว่าเมื่อใช้เครื่องวัดความชื้นอินฟราเรดหรือฮาโลเจนเพื่อทดสอบปริมาณความชื้นในตัวอย่างที่เป็นของแข็ง มีข้อผิดพลาดบางอย่างกับผลลัพธ์ของรายงานการทดสอบความชื้นที่จัดทำโดยผู้ใช้หรือซัพพลายเออร์ และพวกเขาสงสัยในความถูกต้องของ ในขณะเดียวกัน พวกเขายังสงสัยในเหตุผลของวิธีการวิเคราะห์ความชื้นทดสอบหลังจากการสื่อสารกับเจ้าหน้าที่ด้านเทคนิคของเรา การตัดสินพื้นฐานของปัญหาและสาเหตุของปัญหาคือ:

1 หลังจากทดสอบความชื้นอย่างรวดเร็วรุ่นต่าง ๆ ในการทดสอบตัวอย่างเดียวกัน ผลลัพธ์อยู่ในช่วงปกติของข้อผิดพลาด ดังนั้นโดยทั่วไปตัดความสงสัยของความแม่นยำของเครื่องมือ

2 การสอบถามอย่างรอบคอบและผู้ใช้รายอื่นเกี่ยวกับผลการทดสอบความชื้นของข้อผิดพลาด พบว่าใช้วิธีทดสอบอื่นในวิธีวัดปริมาตรแบบ Karl Fischer หรือความชื้นตัวอย่างแบบคูลอมเมตริกผลลัพธ์มักจะค่อนข้างต่ำ

3 ผู้ใช้ยังไม่สามารถระบุได้ว่า ตัวอย่างนอกเหนือจากความชื้น มีตัวทำละลายระเหยอื่น ๆ

โดยสรุป เหตุผลพื้นฐานสำหรับข้อผิดพลาดในกระบวนการทดสอบตัวอย่างของเราต่อผู้ใช้คือการมีอยู่ของตัวทำละลายระเหยอื่นๆ นอกเหนือจากความชื้นในตัวอย่างของผู้ใช้ และในขณะเดียวกัน ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิทดสอบ การเปลี่ยนแปลงอื่นๆ จะ เกิดขึ้น.

เราทราบดีว่าหลักการทดสอบของเครื่องวัดความชื้นอย่างรวดเร็วแบบอินฟราเรดหรือฮาโลเจนคือวิธีการลดน้ำหนักด้วยการให้ความร้อน โดยการให้ความร้อนที่อุณหภูมิหนึ่ง ความชื้นตัวอย่างที่ระเหยง่าย เพื่อให้ตามฟังก์ชันการคำนวณของเครื่องชั่งอิเล็กทรอนิกส์ คำนวณเปอร์เซ็นต์ความชื้นของตัวอย่าง ผลลัพธ์และความแม่นยำขึ้นอยู่กับความถูกต้องของเครื่องชั่งอิเล็กทรอนิกส์ แน่นอน ความเร็วของวิธีการให้ความร้อน ความสม่ำเสมอ แต่ก็ต้องส่งผลต่อความแม่นยำของความชื้นในการทดสอบตัวอย่างด้วยในปัจจุบัน เนื่องจากความร้อนของฮีตเตอร์ฮาโลเจนมีความเร็วหลักและความสม่ำเสมอเป็นที่ต้องการของวิธีการให้ความร้อนด้วยอินฟราเรด ราคาจึงไม่แตกต่างกันมาก เครื่องวัดความชื้นอย่างรวดเร็วด้วยฮาโลเจนจึงได้รับการเลื่อนขั้น

หากมีตัวทำละลายที่ระเหยง่ายอื่นๆ ในตัวอย่าง เราจะให้ความร้อนและทำให้น้ำระเหยไปพร้อม ๆ กัน และยังทำให้ตัวทำละลายที่ระเหยง่ายอยู่ในนั้นระเหยไปด้วย ดังนั้น ส่วนของการสูญเสียน้ำหนักจึงไม่ได้แสดงถึงปริมาณความชื้นที่ถูกต้อง ดังนั้นในครั้งนี้ การใช้ เครื่องวัดความชื้นอย่างรวดเร็วเพื่อตรวจสอบความชื้นของตัวอย่างไม่ถูกต้อง ยิ่งเนื้อหาของตัวทำละลายระเหยสูง ข้อผิดพลาดยิ่งมากขึ้น

หากคุณพบสถานการณ์นี้ เราขอแนะนำให้ผู้ใช้ใช้วิธี Karl Fischer เชิงปริมาตรหรือวิธีคูลอมเมตริกในการทดสอบความชื้นของตัวอย่าง เนื่องจากน้ำยา Karl Fischer จะทำปฏิกิริยาทางเคมีกับความชื้นเท่านั้น จึงหลีกเลี่ยงอิทธิพลของตัวทำละลายอื่นๆ ต่อปริมาณความชื้น ในตัวอย่างทดสอบผลลัพธ์ที่ได้จากวิธีนี้ควรแม่นยำ แต่แน่นอนว่าขึ้นอยู่กับคุณสมบัติของตัวอย่างที่เป็นของแข็ง สามารถใช้วิธีต่างๆ ได้หากตัวอย่างละลายในเมทานอล การใช้วิธีวัดปริมาตรจะค่อนข้างสะดวกหากตัวอย่างที่เป็นของแข็งไม่ละลายในเมทานอล จะใช้วิธีคูลอมเมตริกนอกเหนือจากการใช้เครื่องทำให้ไอเป็นไอของแข็งร่วมด้วย