ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา คุณภาพชีวิตของผู้คนดีขึ้นและงานฝีมือของเฟอร์นิเจอร์ไม้ที่พัฒนาอย่างต่อเนื่อง ความต้องการเฟอร์นิเจอร์ไม้และผลิตภัณฑ์จากไม้ก็เพิ่มขึ้นเช่นกันในขณะเดียวกัน ก็มีการเปิดเผยปัญหาเช่นกันเนื่องจากขาดการจัดการและการเพิ่มผลกำไรสูงสุดโดยผู้ค้าที่ผิดกฎหมาย ในบริบทนี้เฟอร์นิเจอร์ไม้ที่ไม่เหมาะสมจำนวนมากท่วมอุตสาหกรรมเช่นการใช้วัสดุไม้อื่น ๆ ในวัสดุเฟอร์นิเจอร์สั่งทำของ Nanmu การกันน้ำ อัตราของเฟอร์นิเจอร์ไม้ไม่เหมาะสมหรือคุณสมบัติทางกายภาพและเคมีของตู้ไม้ไม่ดีในกรณีนี้ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้ปรับแต่งชุดมาตรฐานและวิธีการทดสอบที่ผ่านการรับรอง

ผลิตภัณฑ์ที่ใช้งานได้:

เฟอร์นิเจอร์ไม้ เฟอร์นิเจอร์ไม้เนื้อแข็ง เฟอร์นิเจอร์ไม้ โต๊ะไม้ เก้าอี้ไม้ ตู้ไม้ เตียงไม้ โต๊ะกาแฟไม้ โต๊ะสูงไม้

มาตรฐานอ้างอิงเฟอร์นิเจอร์ไม้:

GB/T 3326 ขนาดหลักของโต๊ะ เก้าอี้ และสตูล

GB/T 3327 ขนาดหลักของตู้ GB/T 3328 ขนาดหลักของเตียง

GB4893.1~4893.9 วิธีการกำหนดฟิล์มสีบนพื้นผิวเฟอร์นิเจอร์

GB / T10357.1 ～ 10357.6 การทดสอบคุณสมบัติทางกลของเฟอร์นิเจอร์

ZB Y80 002 การหาค่าความแข็งแรงในการลอกของวัสดุหุ้มอ่อนบนพื้นผิวเฟอร์นิเจอร์

ZB Y80 003 การหาค่าความแข็งแรงในการลอกของวัสดุหุ้มแข็งบนพื้นผิวเฟอร์นิเจอร์

วิธีทดสอบว่าควรทดสอบเฟอร์นิเจอร์ไม้อย่างไร:

1. การตรวจสอบด้วยสายตาและประสาทสัมผัส: ควรอยู่ภายใต้แสงธรรมชาติหรือแสงธรรมชาติโดยประมาณในช่วงความสว่าง 300-600 lx (เช่นหลอดฟลูออเรสเซนต์ 40W) และระยะการมองเห็นคือ 700-1000 มม.

2. การกำหนดปริมาณความชื้นของไม้: ข้อผิดพลาดของตัวทดสอบความชื้นไม้ไม่เกิน ±2%ควรกำหนดความชื้นของไม้ที่ไซต์เก็บตัวอย่างหรือในบริเวณเดียวกันนำชิ้นทดสอบที่ตำแหน่งเหนือ 100 มม. จากพื้น และเลือกสามส่วนในตำแหน่งที่ต่างกันในแต่ละส่วน ให้วัดหนึ่งครั้งที่จุดที่เลือกได้ทั้งสามจุด และรับค่าเฉลี่ยที่วัดจากทั้งสามส่วนตามลำดับใช้ค่าเฉลี่ยที่มากกว่าเป็นค่าที่วัดได้ของความชื้นไม้ของชิ้นทดสอบ

3. การกำหนดขนาดหลัก: ควรใช้เทปวัดเหล็ก 3M (หรือไม้บรรทัดตรง) ที่มีข้อผิดพลาดไม่เกิน ±0.6 มม. ต่อเมตร เพื่อวัดชิ้นงานทดสอบที่วางบนแผ่นเรียบ (หรือบนพื้นเรียบ)

4. การหาค่าการบิดงอ: ควรใช้อุปกรณ์วัดการบิดงอที่มีข้อผิดพลาดไม่เกิน 0.1 มม.เมื่อทำการวัด ให้วางเครื่องบนเส้นทแยงมุมของชิ้นทดสอบ วัดระยะห่างระหว่างจุดกึ่งกลางของชิ้นทดสอบกับเส้นตรงอ้างอิง และใช้ค่าที่มากกว่าค่าใดค่าหนึ่งเพื่อทำให้การบิดงอคงที่

5. การกำหนดความมั่นคงในการลงจอดของมุมด้านล่าง: ควรใช้เครื่องวัดความรู้สึกเมื่อทำการวัด ให้วางชิ้นทดสอบบนแผ่นเรียบ และวัดระยะห่างระหว่างมุมด้านล่างบางมุมกับแผ่นเรียบ

6. การวัดความเรียบ: ควรใช้อุปกรณ์วัดความเรียบที่มีข้อผิดพลาดไม่เกิน 0.03 มม.เมื่อทำการวัด ให้วางเครื่องมือไว้บนพื้นผิวของชิ้นทดสอบที่จะวัดในเวลาเดียวกัน เลือกสามส่วนที่มีความไม่เท่ากันอย่างรุนแรง วัดระยะห่างระหว่างความยาว 0-150 มม. กับเส้นอ้างอิง และใช้ค่าที่มากกว่าค่าใดค่าหนึ่งเป็นค่าที่วัดได้ของความเรียบ

7. การกำหนดแนวตั้งของด้านที่อยู่ติดกัน: ควรใช้เทปวัดเหล็ก 3M (หรือไม้บรรทัดตรง) ที่มีข้อผิดพลาดไม่เกิน ±0.6 มม. ต่อเมตรเมื่อทำการวัด ให้วัดมุมตรงข้ามทั้งสองของชิ้นทดสอบรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าด้วยตลับเมตรแบบแข็ง (หรือไม้บรรทัดแบบแข็ง) และความแตกต่างคือค่าประเมินของความตั้งฉากของด้านที่อยู่ติดกัน